ďťż  
logo.png
ban.jpg
Sunday, April 13th, 2025 
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • chaotyczny.htw.pl
    • « M E N U »

    »

    » Ktoś, kto mĂłwi, Ĺźe nie zna się na sztuce, Ĺşle zna samego siebie.
    » Alexander Hamilton Young Statesman (Young Patriots) - Helen Boyd Higgins, Ebooks (various), Biography Mega Pack(2)
    » Aleksander Dumas - Dartagnan, Literatura, Dumas Alexander
    » Alexander Hawke 03 - Lewiatan - Bell Ted, E-BOOK - róşne do przejrzenia, E-book Nowe hasło 123
    » Alexandre Dumas - The Three Musketeers - Twenty Years After, books, e-books
    » Aleksander Dumas - Jozef Balsamo, Literatura, Dumas Alexander
    » Alexander McCall Smith - Kobieca agencja detektywistyczna nr1(1), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y
    » Aleksander Dumas - Kawaler de Maison-Rouge, Literatura, Dumas Alexander
    » Alexandra.Ivy.-.Straznicy.Wiecznosci.Tom.6.-.Drapiezna.ciemnosc.(P2PNet.pl), !!!!!!! NOWE !!!!!!!!!(hasło=1234)
    » Alexander von Humboldt-Hacia el valle de caracas, LITERATURA
    » Alexander Dawson ponadczasowe-strony-internetowe ebook, ebooki3
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]
    MEG ALEXANDER
    KŁOPOTY
    LORDA MARCUSA
    1
    Był to już ostatni etap podróży. Dziewczyna wciś­
    nięta w kąt powozu wyglądała na chorą.
    - Nie powinnyśmy przyjeżdżać tutaj - powie­
    działa schrypniętym głosem. Najwyraźniej mówienie
    sprawiało jej trudność. - Jego lordowska mość nie ra­
    czył nawet odpowiedzieć na list. Przecież może od­
    prawić nas z kwitkiem.
    - W nocy? Lord Rokeby, moja droga, czegoś ta­
    kiego by nie zrobił. Jako twój opiekun musi znać
    swoje obowiązki.
    - Jestem pewna, Ĺźe zna, panno Tempie, ale to nie
    znaczy, że będziemy mile widzianymi gośćmi. Och,
    gdybym tylko nie czuła się tak źle. - Dziewczyna za­
    niosła się kaszlem.
    Elinor zachowała dla siebie własne obawy. Wcześ­
    niej przeżyła ogromne rozczarowanie, gdy okazało
    się, że londyńska rezydencja lorda jest zamknięta i na
    drzwiach nie ma kołatki, co było oczywistym zna­
    kiem nieobecności właściciela. Służący wyjaśnił im,
    jak dostać się do posiadłości lorda leżącej w hrab­
    stwie Kent.
    Wraz z Hester przyjechały z Bath wynajętym po-
    wozem. Była to bardzo męcząca podróż. Elinor my­
    ślała początkowo o zatrzymaniu się w hotelu, jednak­
    że, ze względu na szczupłe fundusze i chorobę He­
    ster, zrezygnowała z takiego rozwiązania. Nawet
    gdyby znalazła przyzwoity hotel, co powiedzieliby
    w recepcji o dwóch kobietach podróżujących z nie­
    wielkim bagaĹźem i bez pokojĂłwki, z ktĂłrych jedna
    wyraźnie niedomaga? Zresztą jutro Hester nie będzie
    czuła się lepiej. Trzeba więc jak najszybciej dotrzeć
    do celu.
    Błagała w duchu niebiosa, by pozwoliły jej zastać
    lorda Rokeby'ego w domu. Postanowiła, że gdyby go
    nie było, i tak zażąda schronienia pod jego dachem.
    Dojechały wreszcie na miejsce. Gdy powóz mijał
    wysoką, kutą żelazną bramę, w domku portiera błys­
    nęło światło. Elinor doznała ogromnej ulgi, gdy odź­
    wierny oznajmił, że jego pan nie opuszczał dzisiaj do­
    mu. Odwróciła się do Hester i objęła ją czule.
    - Kochanie, jesteśmy na miejscu - powiedziała. -
    Wkrótce będziesz się mogła położyć.
    Wyjrzała przez okno. Powóz skierował się na pod­
    jazd imponującej, jasno oświetlonej rezydencji. Gdy
    zatrzymał się u podnóża okazałych schodów, otwo­
    rzyły się wysokie rzeźbione drzwi wejściowe, z któ­
    rych wybiegł mężczyzna w liberii i spiesznie skiero­
    wał się do przybyłych.
    Elinor pierwsza wysiadła z powozu, a tuż za nią
    osłabiona chorobą Hester. Woźnica, zadowolony, że
    dowiózł do celu swoje pasażerki, wyniósł ich bagaże
    i szybko ruszył w drogę powrotną.
    - Czy możesz poinformować lorda Rokeby'ego,
    że przyjechała jego podopieczna? - uprzejmie zwró­
    ciła się do służącego Elinor.
    Mężczyzna popatrzył na nią zaskoczony.
    - Madame, jego lordowska mość nie mówił... to
    znaczy, on się nikogo nie spodziewa.
    - Domyślam się. - Elinor wspięła się na pierwsze
    stopnie. - Napisałam list do lorda Rokeby, powiada­
    miając o naszym przyjeździe, ale widocznie nie do­
    tarł na czas. Proszę zrobić, jak powiedziałam. Panna
    Hester Winton nie czuje się dobrze. Powinna jak naj­
    prędzej położyć się do łóżka.
    - Ależ, madame, jego lordowska mość dał mi
    wyraźne instrukcje. Teraz przyjmuje gości i nie mogę
    go niepokoić.
    Tymczasem Elinor wraz z Hester dotarły do szczy­
    tu schodów i weszły do rozległego, wysokiego na
    półtora piętra holu.
    - Biorę całą odpowiedzialność na siebie - oznaj­
    miła. - Hester, kochanie, usiądź tu na moment. Nie
    zabawię długo... - Urwała, gdyż właśnie otworzyły
    się drzwi w końcu holu. Elinor zobaczyła na wpół
    rozebraną dziewczynę i biegnącego za nią młodego
    mężczyznę. Z piskiem i śmiechem dziewczyna ucie­
    kała w kierunku schodów. Zanim do nich dopadła,
    kawaler już ją trzymał w objęciach i głośno całując,
    ściągał z jej ramion resztki odzieży, po czym chwycił
    dziewczynę na ręce i wbiegł na schody, jakby nic nie
    ważyła.
    Elinor spojrzała na swoją podopieczną. Na twarzy
    Hester malowało się zdziwienie pomieszane z zakło­
    potaniem.
    - Madame, przykro mi... - Służący był wyraźnie
    zażenowany. - Czy młoda dama nie zechciałaby po­
    czekać w bibliotece?
    - Masz rację, tak będzie lepiej. Nie musisz mnie
    anonsować.
    Nie czekając na odpowiedź, skierowała się ku
    otwartym drzwiom i weszła do pokoju. Po obu stro­
    nach długiego stołu siedzieli mocno podchmieleni
    mężczyźni. Elinor nie była tym zdziwiona, widząc na
    stole mnóstwo pustych butelek. Zdumiała ją nato­
    miast stojąca na stole dziewczyna z podwiniętą do
    pasa spódnicą. Dokładnie wymierzonym ruchem ele­
    ganckiego pantofelka młoda kobieta przesunęła rząd
    pomarańcz ułożonych przed nią w równą linię, czym
    wywołała aplauz wpatrzonych w nią panów. W tym
    względzie miała niezaprzeczalny talent. Żaden
    z owoców nie wysunął się z szeregu. Gdy zakończyła
    swój pokaz, zręcznie chwyciła woreczek złota rzuco­
    ny jej w nagrodę.
    - Teraz moja kolej - krzyknęła rudowłosa pięk­
    ność, wyrywając się z objęć trzymającego ją na kola­
    nach mężczyzny i próbując wdrapać się na stół.
    Elinor, której wejście przez długą chwilę pozostało
    nie zauważone, obrzuciła uważnym spojrzeniem ze­
    brane w pokoju towarzystwo. Ten tłusty, zaśliniony,
    obleśny blondyn przy drugim końcu stołu nie może
    być lordem Rokebym, pomyślała z przerażeniem. Je­
    śli to jednak on, natychmiast zabierze stąd Hester.
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hot-wife.htw.pl
    		•
    « S E A R C H »


    Cytat

    Dobry przykład - połowa kazania. Adalberg
    I ty, Brutusie, przeciwko mnie?! (Et tu, Brute, contra me?! ) Cezar (Caius Iulius Caesar, ok. 101 - 44 p. n. e)
    Do polowania na pchły i męża nie trzeba mieć karty myśliwskiej. Zygmunt Fijas
    W ciepłym klimacie najłatwiej wyrastają zimni dranie.
    Gdybym tylko wiedział, powinienem był zostać zegarmistrzem. - Albert Einstein (1879-1955) komentując swoją rolę w skonstruowaniu bomby atomowej
    « C O P Y R I G H T   I N F O »
    © 2003 Ktoś, kto mĂłwi, Ĺźe nie zna się na sztuce, Ĺşle zna samego siebie.. Design by Templates For All.