ďťż  
logo.png
ban.jpg
Sunday, April 6th, 2025 
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kolobrzeginfo.keep.pl
    • « M E N U »

    »

    » Ktoś, kto mĂłwi, Ĺźe nie zna się na sztuce, Ĺşle zna samego siebie.
    » Alexander Meg - Tajemnica opactwa Steepwood 13 - Honor Rushforda, Henrieta 3, Tajemnica opactwa Steepwood
    » Alexander Hamilton Young Statesman (Young Patriots) - Helen Boyd Higgins, Ebooks (various), Biography Mega Pack(2)
    » Aleksander Dumas - Dartagnan, Literatura, Dumas Alexander
    » Alexander Meg - Kłopoty lorda Marcusa, ebooki Róşne-klasyka,młodzieĹźowe,bajki, ebooki Obyczajowe i Romanse
    » Alfred Hitchcock - Nowe Przygody Trzech DetektywĂłw 3 - Dolina śmierci, Biblioteka, KSIĄŻKI NIEPOUKŁADANE, Książki, Hitchcock Alfred
    » Alexandre Dumas - The Three Musketeers - Twenty Years After, books, e-books
    » Aleksander Dumas - Jozef Balsamo, Literatura, Dumas Alexander
    » Alexander McCall Smith - Kobieca agencja detektywistyczna nr1(1), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y
    » Aleksander Dumas - Kawaler de Maison-Rouge, Literatura, Dumas Alexander
    » Akumulator do CASE 8000 Serie 8350, akumulatory budowlane
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]
    Ivy Alexandra
    Strażnicy Wieczności 06
    Drapieżna ciemność
    Dla tej kobiety mężczyzna owładnięty mrocznym pożądaniem
    zrobi wszystko – choćby miał skazać na zagładę własną rasę
    Są potężni i wieczni. I spragnieni smaku krwi. Lecz
    przeznaczeniem każdego z nich jest strzec wyjątkowej kobiety. W
    jej obronie Strażnik Wieczności nie zawaha się przed niczym. I
    nie ulęknie się niczego - poza miłością…
    Nieśmiertelny Salvatore od dziesięcioleci szuka sposobu na
    ocalenie swojej rasy. I oto nagle go znajduje – w osobie pięknej
    Harley. Ta kobieta jest jego jedyną nadzieją, choć ona sama
    jeszcze o tym nie wie. Wie natomiast, że nie pozwoli, by ktoś
    jej rozkazywał, nawet mężczyzna o tak magnetycznych oczach.
    Lecz gdy niebezpieczeństwo gęstnieje wokół Harley jak drapieżna
    ciemność, właśnie u Salvatore musi szukać pomocy. I poddać się
    mrocznej namiętności, która otworzy przed nią wrota piekła i
    nieba…
    Rozdział
    1
    Salvatore Giuliani, potężny król wilkołaków, musiał przyznać, że to nie
    był najlepszy dzień. I wszystko wskazywało na to, że skończy się
    paskudnie.
    Gdy odzyskał świadomość, odkrył, że leży w ciemnym, brudnym tunelu,
    a nieskazitelność jego garnituru od Gucciego jest tylko wspomnieniem.
    Na domiar złego nie miał pojęcia, jak się tam znalazł.
    Dzięki wzrokowi wilkołaka dostrzegł w ciemnościach metrowego
    gargulca ze zdeformowanymi rogami, szarą, brzydką twarzą i
    delikatnymi skrzydłami w odcieniu złota, szkarłatu i błękitu. To
    wystarczyło, żeby zepsuć mu i tak kiepski nastrój.
    - Obudź się - syknął Levet z silnym francuskim akcentem, trzepocząc ze
    strachu skrzydłami. - Obudź się, parszywy psie, albo cię wysterylizuję.
    - Nazwij mnie jeszcze raz psem, a przerobię cię na żwir i wysypię nim
    podjazd - warknął Salvatore, pocierając pulsującą bólem głowę.
    Co, u diabła, się stało?
    Ostatnią rzeczą, którą pamiętał, była chata na północ od St. Louis, gdzie
    miał się spotkać z Duncanem. Kundel obiecał mu informacje na temat
    zdrajcy. A teraz budzi się i widzi nad sobą Leveta trzepoczącego
    skrzydłami niczym przerośnięty i paskudny motyl.
    Boże wszechmogący! Kiedy tylko wyjdzie z tunelu, znajdzie Jagra i
    wyrwie mu serce za to, że musi przebywać z irytującym gargulcem.
    Cholerny wampir.
    - Na nic mnie nie przerobisz, jeśli w końcu nie wstaniesz - odciął się
    Levet. - Rusz wreszcie swój królewski zadek, władco ślimaków.
    Ignorując przenikliwy ból w stawach, Salvatore wstał i przeczesał dłonią
    kruczoczarne, długie do ramion włosy. Nie zawracał sobie głowy
    otrzepywaniem jedwabnego garnituru z brudu. I tak spali go przy
    najbliĹźszej okazji.
    Razem z gargulcem.
    - Gdzie jesteśmy?
    - W jakimś paskudnym tunelu!
    - Cóż za trafne spostrzeżenie. I co ja bym bez ciebie zrobił?
    - Słuchaj, Cujo, wiem tylko, że w jednej chwili byliśmy w chacie z
    martwym Duncanem, a w następnej - piękna, lecz źle wychowana kobieta
    walnęła mnie w głowę. - Co dziwne, gargulec masował pośladki, a nie
    głowę. Oczywiście jego czaszka była zbyt twarda, żeby ją uszkodzić. - Ta
    kobieta ma szczęście, że nie zmieniłem jej w bobra.
    - To musiało być zaklęcie. Czarownica?
    - Non.
    Demon, ale...
    - Ale co?
    - Nie jest czystej krwi.
    Salvatore wzruszył ramionami. W świecie demonów krzyżowanie ras
    było powszechnym zjawiskiem.
    - Nic nadzwyczajnego.
    - W przeciwieństwie do jej mocy.
    Król wilkołaków zmarszczył czoło. Miał ochotę udusić gargulca, lecz
    mały demon w odróżnieniu od niego wyczuwał magię.
    - Jakiej mocy?
    - Mocy dĹźina.
    Salvatore poczuł ciarki na plecach i rozejrzał się szybko po tunelu. W
    oddali wyczuwał zbliżających się poddanych i wampira, kawalerię
    spieszącą na pomoc, skoncentrował się jednak na poszukiwaniu
    jakiekolwiek śladu dżina.
    Dżiny czystej krwi były okrutnymi, nieprzewidywalnymi istotami, które
    mogły manipulować przyrodą. Władały piorunami, potrafiły zmienić
    wiatr w śmiertelną siłę i wywołać trzęsienie ziemi, po którym całe miasto
    ległoby w gruzach. Mogły również znikać w smudze dymu. Na szczęście,
    nieczęsto interesowały się światem i wolały samotność.
    Z mieszańcami sprawa wyglądała inaczej.
    Mimowolnie zadrżał. Być może nie posiadały mocy prawdziwego dżina,
    ale ich niezdolność do kontrolowania ulotnej energii sprawiała, że były
    jeszcze bardziej niebezpieczne.
    - Dżiny nie mają prawa krzyżować się z innymi demonami. Levet
    prychnął.
    - Na świecie jest wiele rzeczy, których nie można robić.
    - Trzeba powiedzieć o tym Komisji - mruknął Salvato-re, nawiązując do
    tajemniczych Wyroczni, które przewodziły demonom. Sięgnął do
    kieszeni, była jednak pusta. -
    Cristo.
    - Co się stało?
    - Nie mam komĂłrki.
    - Żaden problem. - Levet wzniósł ręce w powietrze. - Wyślemy im liścik.
    Ale najpierw musimy się stąd jakoś wydostać.
    - Uspokój się, gargulcu. Pomoc jest już w drodze. Obrażony Levet
    powęszył w powietrzu.
    - Twoje kundle.
    - I krwiopijca.
    Levet jeszcze raz nabrał powietrza.
    - Tane.
    Salvatore zmarszczył brwi, ponieważ spodziewał się Ja-gra. Żadne
    spotkanie z wampirem nie było przyjemne, ale reputacja Tane'a jako
    wampira, który najpierw zabija, a później zadaje pytania, nie podziała jak
    balsam na serce wilkołaka.
    - Charon? - spytał.
    Charonowie byli zabójcami, którzy ścigali nieuczciwe wampiry. Bóg
    jeden wie, co robili z pomniejszymi demonami. A według wampira każdy
    demon był pomniejszy.
    - Arogancki, wywyższający się osioł - mruknął Levet. Salvatore
    przewrócił oczami.
    - Dupek, idioto, nie osioł.
    [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hot-wife.htw.pl
    		•
    « S E A R C H »


    Cytat

    Dobry przykład - połowa kazania. Adalberg
    I ty, Brutusie, przeciwko mnie?! (Et tu, Brute, contra me?! ) Cezar (Caius Iulius Caesar, ok. 101 - 44 p. n. e)
    Do polowania na pchły i męża nie trzeba mieć karty myśliwskiej. Zygmunt Fijas
    W ciepłym klimacie najłatwiej wyrastają zimni dranie.
    Gdybym tylko wiedział, powinienem był zostać zegarmistrzem. - Albert Einstein (1879-1955) komentując swoją rolę w skonstruowaniu bomby atomowej
    « C O P Y R I G H T   I N F O »
    © 2003 Ktoś, kto mĂłwi, Ĺźe nie zna się na sztuce, Ĺşle zna samego siebie.. Design by Templates For All.