»

Alphonse Gabriel Capone (znany jako Al Capone, Scarface) (ur. w , zm. r. w , ) – gangster pochodzenia.

Wczesne lata

Był czwartym z dziewięciorga rodzeństwa. Jego rodzice byli emigrantami z . Ojciec był fryzjerem, a matka pracowała jako szwaczka. Do Ameryki przybyli w 1894 roku i osiedlili się w , jednej z części . Kiedy Al miał czternaście lat, przeprowadzili się do , także w obrębie Brooklynu. Tam poznał Mae Josephine Coughlin (z pochodzenia ), z którą ożenił się kilka lat później.
Al Capone został wyrzucony ze szkoły w szóstej klasie po tym, jak uderzył nauczyciela. Od tego czasu imał się różnych zajęć, pracował m.in. w sklepie ze słodyczami i w kręgielni. Brał też udział w [].

. Początkowo Capone pracował jako barman i bramkarz w jednym z lokali Yale'a. Właśnie w tym okresie zaczęto na niego wołać "Scarface" (Twarz z blizną), ponieważ podczas bójki w barze został kilka razy zraniony nożem w twarz i po tym zdarzeniu zostały mu do końca życia głębokie blizny.

roku ożenił się z Mae Josephine Coughlin. Krótko przed ślubem urodził im się syn Albert Francis ("Sonny") Capone. Niedługo po ślubie para przeprowadziła się do na .

Capone cały czas pracował dla Yale'a. Przed przeprowadzką do prawdopodobnie dokonał co najmniej dwóch zabójstw. Z uciekł, aby uniknąć zemsty , szefa irlandzkiego gangu White Hand Gang. Ścigał on Capone za zranienie jednego z jego podwładnych. Capone był już wcześniej znany w Chicago, został tam bowiem poprzednio wysłany przez Yale'a, aby pomóc w usunięciu grupy Black Hand, zajmującej się wymuszeniami i ściąganiem haraczy. Capone zaczął pracować dla Colosimo, a jego bezpośrednim przełożonym został , także pochodzący z Brooklynu.

). Po śmierci Colosimo (został zamordowany we foyer swojego własnego klubu nocnego 11 maja 1920 r.) Torrio został najbardziej wpływowym bossem w Chicago i uczynił Capone swoją prawą ręką.

W tym czasie Capone wraz z rodziną na dobre osiedli w Chicago i zamieszkali w dzielnicy South Side, w z czerwonej cegły, który stał się pierwszym i głównym centrum dowodzenia Capone w przestępczym biznesie.

, władze podjęły bardziej zdecydowane działania przeciwko działalności przestępczej na terenie miasta. Capone musiał przenieść swoją kwaterę poza granice Chicago, do . Postanowił też opanować władze miasteczka. W 1924 roku odbyły się tam wybory na stanowisko burmistrza miasta. Kandydat popierany przez Capone wygrał z ogromną przewagą, głównie dzięki zastraszaniu wyborców. Kilka tygodni później nowy burmistrz niespodziewanie oświadczył, że wygoni gangstera z miasta. Capone spotkał się z nim i osobiście znokautował go na schodach prowadzących do ratusza.

, do . Stało się to krótko po tzw. Masakrze w dzień świętego Walentego (Saint Valentine's Day massacre), podczas której ludzie Capone zabili siedmiu członków gangu jednego z jego głównych rywali, Bugsa Morana (on sam szczęśliwie uniknął śmierci).

Capone często starał się wybielić swój wizerunek. Pragnął uchodzić za lidera lokalnej społeczności. W tym celu stworzył program walki z (kontynuowany długo po jego śmierci), w którym dzieci dostawały codziennie w szkole szklankę mleka. Podczas otworzył kilka jadłodajni dla biednych i bezdomnych. Te działania nie zmieniły jednak jego wizerunku.

, i utworzoną przez niego grupę jedenastu agentów, z powodu nieprzekupności zwanych . Ujawniono również źródła nielegalnych dochodów Capone, a następnie oskarżono go o niepłacenie z tego tytułu podatków.

Jego proces odbył się w 1931 roku. Został uznany za winnego pięciu z dwudziestu dwóch zarzutów dotyczących unikania płacenia podatków. Sąd skazał go w sumie na dwanaście lat pozbawienia wolności. Musiał też zapłacić 80 tysięcy dolarów grzywny i kosztów procesu.

Cela w więzieniu stanowym w , w której Capone spędził dziesięć miesięcy w latach 1929-30 za nielegalne posiadanie broni.

W maju 1931 roku został wysłany do , do ciężkiego więzienia federalnego, w którym jednak uzyskał dla siebie pewne przywileje. Później został przeniesiony do , gdzie nie mógł liczyć na specjalne traktowanie. Capone był też odcięty od kontaktów ze światem zewnętrznym. Z tego powodu, a także z powodu zniesienia prohibicji, jego imperium zaczęło podupadać.

Od początku pobytu w Alcatraz Capone miał wielu wrogów wśród współwięźniów, głównie z powodu nierespektowania więziennych zwyczajów i odmowy udziału w buntach. Był często nękany, próbowano go nawet kilka razy zabić. Ostatni rok odbywania kary spędził w więziennym szpitalu, głównie z powodu , którego nabawił się w młodości, a także psychicznego wyczerpania. Opuścił Alcatraz 6 stycznia 1939 roku i został umieszczony w więzieniu o złagodzonym rygorze w . 16 listopada 1939 roku został zwolniony z więzienia i powrócił do swojego domu w Palm Island na Florydzie.

.

21 stycznia 1947 roku Capone doznał . Trzy dni później zachorował na . Zmarł 25 stycznia 1947 roku. Został pochowany na cmentarzu Mount Olivet w Chicago, między grobami jego ojca i brata. W marcu 1950 roku szczątki wszystkich trzech osób zostały przeniesione na cmentarz Mount Carmel w , leżącym na zachód od Chicago.