Aleksander SOŁŻENICYN - Dwieście lat razem t 2, E-books, Sołżenicyn Aleksander, pobierz pdf

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

kolobrzeginfo.keep.pl

« M E N U »

» Ktoś, kto mówi, że nie zna się na sztuce, źle zna samego siebie.

» Alistair MacLean - Cyrk(1), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y

» Alistair MacLean - Goodbye(2), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y

» Alistair MacLean - Goodbye(1), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y

» Aleksander Wojciechowski - malarstwo po 45 r., Historia sztuki, Historia sztuki

» Algra; Aristotle and the Aristotelian Tradition, e- books English, Arystoteles

» Alain Badiou - The Communist Hypothesis (2010), Communism - Books

» Alexander McCall Smith - Kobieca agencja detektywistyczna nr1(1), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y

» Alistair Maclean - Szatanski Wirus-poprawiony(3), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y

» Aldani Lino - Ksiezyc Dwudziestu Rak(1), e-books, e-książki, ksiązki, , .-y

» Aleksander Fredro - Pan Jowialski, rok II, Historia literatury polskiej do 1918, Romantyzm, Streszczenia (romantyzm), Romantyzm

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->1ALEKSANDER ISAJEWICZ SOŁŻENICYNDWIEŚCIE LAT RAZEMCZEŚĆ DRUGAW CZASACH SOWIECKICHROZDZIAŁY 1 3 - 2 7ROZDZIAŁ 13. W CZASIE REWOLUCJI LUTOWEJROZDZIAŁ 14. W 1917 ROKUROZDZIAŁ 15. WŚRÓD BOLSZEWIKÓWROZDZIAŁ 16. W CZASIE WOJNY DOMOWEJROZDZIAŁ 17. NA EMIGRACJI W OKRESIE MIĘDZYWOJNIAROZDZIAŁ 18. W LATACH DWUDZIESTYCHROZDZIAŁ 19. W LATACH TRZYDZIESTYCHROZDZIAŁ 20. W GUŁAGUROZDZIAŁ 21. W CZASIE WOJNU Z N IEMCAMIROZDZIAŁ 22. OD KOŃCA WOJNY DO ŚMIERCI STALINAROZDZIAŁ 23. W CZASIE WOJNY SZEŚCIODNIOWEJROZDZIAŁ 24. NA ODEJŚCIU OD BOLSZEWIZMUROZDZIAŁ 25. NAWRÓT OBWINIEŃ ROSJIROZDZIAŁ 26. POCZĄTEK WYJŚCIAROZDZIAŁ 27. O ASYMILACJI. OD AUTORAALEKSANDER ISAJEWICZ SOŁŻENICYNDWIEŚCIE LAT RAZEMCZEŚĆ DRUGAW CZASACH SOWIECKICH2ROZDZIAŁ 13W CZASIE REWOLUCJI LUTOWEJ123 - letnia historia nierównoprawnego poddaństwa żydowskiego narodu w Rosji (licząc oddekretu Katarzyny z 1791 roku) skończyła się z Rewolucją Lutową.Wypada spojrzeć na atmosferę tych lutowych dni, jak odniosło się społeczeństwo do tej chwiliemancypacji?W pierwszym tygodniu piotrogrodzkich rewolucyjnych wydarzeń gazety nie wyszły. A późniejwystąpiły one tubalnym głosem, mniej w sumie rozmyślając się nad sytuacją, jak też niezbyt pilnieszukając życiowych dróg dla państwa, a za to przebojem spiesząc się omówić wszystko co przeszłe.Z niezwykłym rozmachem kadecka,JVlowd'wzywała: od zaraz „całe rosyjskie życie powinnozostać przebudowaną z korzeniami”1. (Tysiącletnie życie! — dlaczego już tak zaraz i to „zkorzeniami”?). A „Wiadomości Giełdowe”wystąpiły z programem działań: „Rwać, wyrywać bezlitości wszystkie zeschnięte trawy. Nie należy przejmować się tym, że wśród nich mogą być ipożyteczne rośliny — lepiej częściej godzić się z nieuchronnymi ofiarami”2. (Czy to marzec 17 - goalbo 37 - go roku?). Obruszył się nowy minister spraw zagranicznych Miljukow: „Do tej porywypadało nam rumienić się przed naszymi sojusznikami za nasz rząd... Rosja legła wielkimciężarem na sprawie swoich sojuszników”3.Bardzo rzadko, w te pierwsze dni, można było usłyszeć poważne słowa o tym, co teraz trzeba wogóle robić w Rosji? Ulice Piotrogrodu w chaosie, setki policjantów zapędzone pod zamek, pomieście nie cichnie bezładna strzelanina, ale powszechnie rozlega się wiwatowanie, chociaż pokażdym konkretnym pytaniu pojawia się zamęt myśli i opinii, odmienność zdań piszących. Całaprasa i społeczeństwo zgadzały się tylko w jednym - w niezwłocznym ustanowieniu żydowskiegorównouprawnienia. Błyskotliwie o tym pisał Fiodor Sologub w „Wiadomościach Giełdowe”:„Samym istotnym początkiem obywatelskiej wolności, bez czego ziemia nasza nie może byćuznana za świętą, naród nie może być bogobojny, ogólnonarodowy wyczyn nie zostanieuświęcony... jest usunięcie ograniczeń wyznaniowych i rasowych”. Sprawa równouprawnienia3Żydów posuwała się i to nawet nader szybko. Pierwszego marca (starego stylu), w przeddzieńzrzeczenia się tronu przez cara, w ciągu kilku godzin do słynnego „Rozkazu N° 1”(Rozkaz Nr 1 —dokument wydm y przez Piotrogrodzką Radę Delegatów Robotniczych i Chłopskich dnia I marca (14 marca)1917r. w czasie Rewolucji Lutowej, adresowmy do żołnierzy wszystkich rodzajów wojsk, polecającyprzeprowadzenia w wojskach wyborów Rad Żołnierskich, odbierający komendę nad wojskami oficerom aoddający komendę Radom Żołnierskim i im przekazujący dysponowanie wszelkim sprzętem wojskowym iuzbrojeniem - dodał tłumacz AM )zgubie popychającego wojska do udziału we rozruchach, komisarze zKomitetu Dumy, B. Makłakow i M. Adżemow wysłani zostali do Ministerstwo Sprawiedliwości idoprowadzili do wydania rozporządzenia przez ministra nakazującego przyjęcie wszystkich Żydówbędących pomocnikami przysięgłych do stanu przysięgłych adwokatów. Już 3 marca...przewodniczący Dumy Państwowej M. Rodzianko i minister przewodniczący RząduTymczasowego książę G. Lew podpisali deklarację, w której mówiło się, że jedną znajważniejszych celów nowej władzy staje się "zniesienie wszystkich ograniczeń klasowych,wyznaniowych i narodowych”4. Później, 4 marca, wojskowy minister Guczkow wniósł wniosekotwierający Żydom drogę awansu oficerskiego, a minister oświaty Manujłow wnioskował ozniesienie procentowej normy przyjęć na studia dla Żydów. Obie te propozycje zostały przyjęte bezprzeszkód. Dnia 6 marca minister handlu i przemysłu Konowałow zaczął usuwać „narodoweograniczenia w akcyjnym prawodawstwie”, to jest zniesienie zakazu kupowania ziemi przeztowarzystwa akcyjne mające Żydów w swoim kierownictwie. I zamiany te szybko byłyzaprowadzane w życie. 8 marca w Moskwie przyjęto do adwokatury 110 „pomocnikówprzysięgłych” - Żydów, 9 marca w Piotrogrodzie — 1245, 8 marca w Odessa — 606. 9 marcakijowska Rada Miejska nadzwyczajną uchwałą, nie czekając na następne wybory włącza doswojego składu pięciu radnych Żydów1.I oto, „20 marca Rząd Tymczasowy przyjmuje postanowienie, w formie aktu prawnego,przygotowane przez ministra wymiaru sprawiedliwości A. Kiereńskiego z udziałem członkówpolitycznego biura przy żydowskich deputowanych Czwartej Dumy Państwowej... Tym aktemprawnym (opublikowanym 22 marca) znoszono wszystkie "ograniczenia w prawach rosyjskichobywateli, uwarunkowane przez przynależność do tego albo innego wyznania, zasad wiary albonarodowości". To był, w istocie, pierwszy duży ustawodawczy akt Rządu Tymczasowego. „Naprośbę Biura Politycznego Żydowskich Deputowanych nie wymieniano Żydów w uchwale” 8Ale żeby „znieść wszystkie ograniczenia, obejmujące Żydów w całym naszym prawodawstwie,żeby znieść ... w całości brak równouprawnienia Żydów”, wspomina G B. Sliosberg, „trzeba byłoutworzyć pełną listę wszystkich ograniczeń... Zestawienie listy znoszonych praw dotyczącychograniczeń Żydów wymagało dużej ostrożności i doświadczenia” (i do tej sprawy zabrali sięSliosberg i L. M. Bramson)9. Encyklopedia Izraelska uwiadamia, że do Aktu „wszedł wykazrosyjskich praw, tracących swą moc z przyjęciem uchwały. Prawie wszystkie wymieniane w Akcieartykuły prawne (a było ich około 150) zawierały rozliczne antyżydowskie ograniczenia. Zmianompodlegały, w szczególności, wszystkie zakazy powiązane z istnieniem linii osiedlenia. Tympostanowieniem prawnym nadano prawną legalność faktycznej likwidacji linii osiedlenia, któraprzeprowadzono w roku 1915”10. Usuwane ograniczenia dotyczyły przemieszczania się,zamieszkania, zakładów szkolnych, udziału w miejscowych samorządach, prawa zdobywaniawłasności mienia w całej Rosji, udziału w państwowych dostawach, udziału w towarzystwachakcyjnych, prawa przyjmowania na służbę innowierczych robotników, subiektów, służących,zajmowania wszelkich stanowisk przy pełnieniu służby państwowej i służby w wojsku, pracy winstytucjach opiekuńczych. W odniesieniu do sprawy zerwania umowy ze Stanami Zjednoczonymi,zniesiono i podobne ograniczenia obejmujące „cudzoziemców pochodzących z mocarstw nieprowadzących wojny z Rosją”, to jest głównie dotyczących przyjeżdżających do Rosjiamerykańskich Żydów.Obwieszczenie aktu Rządu Tymczasowego wywołało mnóstwo emocjonalnych wystąpień. —Poseł Dumy Państwowej H. Fridman mówił: „Przez ostatnie 35 lat rosyjskie żydostwo zostało4poddane prześladowaniom i poniżeniom, niebywałym i nadzwyczajnym nawet w historii naszegoumęczonego narodu... Wszystko ... padało ofiarą państwowego antysemityzmu” 11. Adwokat O. O.Gruzenberg powiedział: „Jeśli przedrewolucyjna rosyjska państwowość była zadziwiającymgromadnym więzieniem... to najbardziej cuchnąca, okrutna cela, cela katownia zostałaprzeznaczona dla nas, dla sześciomilionowego żydowskiego narodu... I po raz pierwszy lichwiarskitermin — "procent" — żydowskie dziecko poznawało w... państwowej szkole... Krotko mówiąc, towszyscy Żydzi, jak katorżnicy w drodze, zostali skuci przez jeden połączony łańcuch pogardliwejobcości... Bryzgi krwi naszych ojców i matek, bryzgi krwi naszych sióstr i braci zapadły w nasząduszę zapalając w niej nieugaszalny rewolucyjny płomień”12.Żona Winawera Róża Gieorgijewna wspomina: „Wydarzenie to zbiegło się z obchodamiżydowskiej Paschy. Wydawało się, że było to drugie Wyjście z Egiptu. Jakaż długa, bardzo długabyła przebyta droga cierpień i walki i jak szybko wszystko dokonało się. Był zwołany dużyżydowski wiec”, na którym wystąpił Miliukow mówiąc: „Została wreszcie zmyta haniebna plama zRosji, która może teraz śmiało wstąpić do szeregu cywilizowanych narodów”. A Winawer„zaproponował zebranym by dla pamięci tego wydarzenia zbudować w Piotrogrodzie dużyżydowski ludowy dom, który będzie nazywać się "Domem Wolności"13.Trzej członkowie Państwowej Dumy, M. Bomasz, I. Guriewicz i H. Fridman, opublikowaliobwieszczenie o treści: „Do narodu żydowskiego! Teraz nasze niepowodzenia na froncie byłybynieszczęściem nie do naprawienia dla nieokrzepłej jeszcze wolnej Rosji... Wolni żydowscyżołnierze... znajda nowe siły dla upartej walki, ze zwielokrotnioną energią przedłużając swójbojowy wyczyn”. Także wysunął i naturalny plan: „Naród żydowski przystąpi do natychmiastowejorganizacji sił własnych. Dawno przeżyte formy naszego wspólnotowego życia powinny zostaćodnowione... na swobodnych, demokratycznych podstawach” 14.Pisarz-dziennikarz Dawid Ajzman odezwał się naAktrównouprawnienia wezwaniem: „Naszaojczyzna! Nasza ojczyzna! Onajest w nieszczęściu. Z całą namiętnością... staniemy by bronić nasząziemię... Od czasu obrony Świątyni nie było dla nas wyczynu tak świętego”.A oto wspomnienia Sliosberga: „Szczęściem jest dożyć do proklamowania emancypacji Żydóww Rosji i wybawienia z sytuacji pozbawionego praw narodu, przeciwko której to sytuacjiwalczyłem, w miarę swych sił w przebiegu trzech dziesiątków lat. Jednak nie przepełniło mnie totaką radością, która byłaby naturalną”, bowiem zaraz rozpoczęło się i burzenie tego osiągnięcia15I po siedemdziesięciu latach jeden żydowski autor wyraził nawet wątpliwość: „Czy mógłzmienić formalny akt prawny rzeczywistą sytuację w kraju, gdzie każde prawne normy niebywalegwałtownie traciły jakąkolwiek swą moc?” 16Odpowiemy na to: wszystkich osiągnięć, i to będąc z daleka, pomniejszać nie można. PrzecieżAkt niewątpliwie poprawił, a nawet gwałtownie zmienił sytuację Żydów w Rosji. A co z tymbędzie robił cały kraj, z wszystkimi zaludniającymi go narodami, czy też będzie to wszystkozatracone — to już zależy od wiatrów Historii.Najbardziej szybka i widoczna zmiana dokonała się w sądach. Jeżeli wcześniej antykorupcyjnaKomisja Batiuszina prowadziła śledztwo przeciwko, bez żadnych wątpliwości oszustowi, D.Rubinsteinowi, to teraz sprawa potoczy się odwrotnie. Śledztwo w sprawie Rubinsteina zostajeprzerwane, a on sam odwiedza w Pałacu Zimowym Nadzwyczajną Komisję Śledczą i zpowodzeniem domaga się śledztwa nad komisją Batiuszina. I rzeczywiście, w marcu zostająaresztowani generał Batiuszin, pułkownik Riezanow i inni jeszcze sędziowie śledczy, od kwietniarozpoczyna się śledztwo — i okazuje się oczywiście, że wymuszenia przez aresztowanych łapówekod bankierów i producentów cukru było niemałe. Teraz otwierane zostają zapieczętowane przezKomisję Batiuszina sejfy banków Wołżańsko-Kamskiego, Syberyjskiego i Junkiera — i tymbankom zwrócone zostają wszystkie papiery. (Nie tak udanie przebiegają sprawy Simanowicza iManusa. Simanowicz aresztowany jako sekretarz Rasputina, proponuje eskortującym 15 tysięcyrubli, jeżeli mu dadzą porozmawiać przez telefon. Eskortujący „wykonania prośby, oczywiście,5odmówili” 17. A Manus, podejrzewany o transakcje szpiegowskie z niemieckim agentem Kołyszko,przy próbie aresztowania, strzelał przez drzwi do pracowników kontrwywiadu. Został jednakaresztowany, ale później udało mu się zbiec za granicę). Sytuację panującą w NadzwyczajnejKomisji Śledczej Rządu Tymczasowego można jawnie prześledzić przeglądając protokołyprzesłuchań z późnego marca. A tam znajdujemy - Protopopowa pytają o to jak mianowany zostałministrem spraw wewnętrznych, a w odpowiedzi on przypomina o swoim okólniku, że „znacznieposzerzał prawne warunki życia Żydów” w Moskwie. Pada pytanie ogólne o główne jego zadania?Jego odpowiedź — „po pierwsze, sprawa żywności, po niej w kolejności postępowy ruchżydowskiego zagadnienia... „Dyrektor Departamentu Policji A. T. Wasiljew nie przepuścił okazji byzaznaczyć, że pomagał w obronie producentów cukru (Żydów) i że „Grusenberg zadzwonił do mnierankiem do mego mieszkania i dziękował mi za udzieloną pomoc” oraz, że „Rosenberg... przyszedłpodziękować mi za kłopoty jakie miałem z jego powodu” 18 W taki sposób przesłuchiwani szukalidla siebie ratunku. Szczególnym znakiem marcowych tygodni stały się energiczne postępowaniaprzeciwko znanym albo osławionym judofobom. Pierwszym aresztowanym, 27 lutego, był ministerwymiaru sprawiedliwości Szczegłowitow. Jego oskarżono o wydawanie wskazówek sądowi dlanieobiektywnego prowadzenia sprawy Bejlisa. W następne dni byli aresztowani oskarżyciele wsprawie Bejlisa - prokurator Wipper i senator Czaplinek! (Jednakże konkretnych oskarżeń im nieprzedstawiono i w maju 1917 roku Wipper był w sumie tylko zwolniony ze stanowiskanadprokuratora kryminalno-kasacyjnego departamentu Senatu; (rozprawa czekała na niego później,przy bolszewikach). Podsądnemu sędziemu śledczemu Maszkiewiczowi kazali natychmiast podaćsię do dymisji za to, że w sprawie Bejlisa pozwolił nie tylko na ekspertyzę przeciwko istnieniurytualnego zabójstwa, ale i dał zezwolenie na drugą ekspertyzę potwierdzająca istnienie takiegozabójstwa. Wszystkie materiały ze sprawy Bejlisa zostały, na zażądanie ministra wymiarusprawiedliwości Kiereńskiego, odebrane z kijowskiego sądu okręgowego 19 i rozpoczęła się głośnarewizja tamtego procesu, lecz w burzliwym początku roku 1917 tego nie dokończono. Aresztowanyzostał i dr Dubrowin, przewodniczący „Związku Narodu Rosyjskiego” razem ze swoim archiwum,aresztowani zostali wydawcy skrajnie prawicowych gazet Glinka-Janczewski i Polubojarinowa,magazyny sklepowe książek Związku Monarchicznego po prostu spalono. Dwa tygodnie szukano,by go aresztować, ukrywającego się H. Markowa i Zamyslowskiego (nocne przeszukiwaniaprzeprowadzono w Petersburgu, w Kijowie i w Kursku). Zamyslowskiego za aktywny udział wprocesie Bejlisa, a Markowa, widoczne, za poselskie przemówienia w Dumie Państwowej. W tymczasie Puriszkiewicza nie ruszano — można sądzić, że z przyczyny jego rewolucyjnych mów wDumie w listopadzie i z powodu jego udziału w zabójstwie Rasputina. Krążyła też podła bajeczka,że Stolypin miał udział w zabójstwie Iołłosa i na jej podstawie w Krzemieńczuku ulicę Stolypinaprzemianowali na ulicę Iołłosa.W całej Rosji miały miejsce setki aresztowań osób tylko za to, że pełnili dawniej jakieśstanowiska albo też za dawne ich ukierunkowania.Trzeba zaznaczyć, że ogłoszenie żydowskiego równouprawnienia nie wywołało ani jednegopogromu. Trzeba to zaznaczyć nie tylko z powodu porównania z 1905 rokiem, ale i dlatego, żeprzez cały marzec i cały kwiecień, z różnych gazet, jako główne wiadomości, podawane byłyzawiadomienia o różnych wystąpieniach, że już, że przygotowują się, że są przygotowane, że jużoto gdzieś jakoby zaczęły się i już odbywają się żydowskie pogromy.Rozchodziły się od 5 marca wieści, że gdzieś w kijowskiej, czy też w połtawskiej gubernipojawiło się niebezpieczeństwo żydowskiego pogromu, a to znów ktoś w Piotrogrodzie nalepiłrękopiśmienną antyżydowską ulotkę. W odpowiedzi na to Komitet Wykonawczy RadyDeputowanych Robotniczych i Żołnierskich (skrót SRSD) stworzył specjalną „zamiejscowąkomisję związków z miejscowościami... w składzie Rafes, Aleksandrowicz, Suchanów”. Ichzadaniem było „wysyłanie komisarzy do różnych miejscowości, w pierwszej kolejności w te rejony,gdzie czarna sotnia, służebnica starego reżimu, próbuje siać narodową niezgodę wśród ludności”20. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

« S E A R C H »

Cytat

Dobry przykład - połowa kazania. Adalberg
I ty, Brutusie, przeciwko mnie?! (Et tu, Brute, contra me?! ) Cezar (Caius Iulius Caesar, ok. 101 - 44 p. n. e)
Do polowania na pchły i męża nie trzeba mieć karty myśliwskiej. Zygmunt Fijas
W ciepłym klimacie najłatwiej wyrastają zimni dranie.
Gdybym tylko wiedział, powinienem był zostać zegarmistrzem. - Albert Einstein (1879-1955) komentując swoją rolę w skonstruowaniu bomby atomowej

« C O P Y R I G H T I N F O »